Komunikacja jest kluczem! to trzeci moduł opracowany z myślą o młodych ludziach, którzy chcą zostać Ambasadorami DARE i zachęcać swoich rówieśników, a w szczególności młodzież z niepełnosprawnością wzrokową, słuchową lub fizyczną, do większego uczestnictwa w wymianach młodzieżowych i innych działaniach.
Moduł ten ma na celu zwiększenie umiejętności komunikacyjnych potencjalnych Ambasadorów DARE, tak aby mogli oni skutecznie angażować młodych ludzi i wspierać ich w znalezieniu możliwości do wzięcia udziału w lokalnych lub międzynarodowych działaniach młodzieżowych.
Moduł ten obejmuje następujące tematy:
- Inkluzywna komunikacja
- Umiejętności trenerskie dla Ambasadorów DARE
- Współpraca z rodzinami
Do końca tego modułu nauczysz się:
- czym jest inkluzywna komunikacja i dlaczego jest ważna,
- czym jest coaching i jak rozwijanie umiejętności trenerskich może Tobie pomóc w roli Ambasadora DARE,
- jak skutecznie angażować rodziny, przyjaciół i krewnych młodych osób z niepełnosprawnościami i dlaczego ich rola jest kluczowa na drodze do mobilności sprzyjającej włączeniu społecznemu dla wszystkich.
Część teoretyczna
1. Inkluzywna komunikacja
Inkluzywna komunikacja oznacza dzielenie się informacjami w sposób zrozumiały dla każdego (Scottish Government, Principle of Inclusive Communication: An information and self-assessment tool for public authorities, 2011): stosując ją, rozpoznajemy, że nie każdy komunikuje się w ten sam sposób, zatem zapewniamy bezpieczną przestrzeń dla każdej osoby, by mogła wyrazić się w sposób odpowiadający jego*jej własnym potrzebom. Inkluzywna komunikacja odnosi się do każdej formy komunikacji: osobistej, internetowej, pisemnej i telefonicznej. Jest to jeden z wielu sposobów, aby uczynić świat bardziej integracyjnym i dostępnym miejscem dla każdego.
Bardzo ważne jest budowanie umiejętności komunikacyjnych, które są dostosowane do różnych rodzajów niepełnosprawności. Jako Ambasador DARE musisz umieć tak dostosować swoje umiejętności komunikacyjne i komunikaty, które chcesz przekazać, aby każdy mógł Cię zrozumieć, niezależnie od swojej niepełnosprawności. I pamiętaj: w razie wątpliwości zawsze pytaj swojego rozmówcę, czy wszystko zrozumiał. Zachęcamy do zapoznania się z dodatkowymi materiałami w tym module, aby dowiedzieć się, jak skutecznie komunikować się z młodymi osobami z niepełnosprawnościami.
2. Umiejętności trenerskie dla Ambasadorów DARE
Coaching rówieśniczy jest ważny, aby zapewnić młodym osobom z niepełnosprawnościami miłe doświadczenia i zapewnić, że efekty uczenia się będą wykraczać poza ich mobilność, inspirując ich na przykład do podjęcia wolontariatu w swojej społeczności.
Coaching jest formą rozwoju osobistego, w której doświadczona osoba, czyli trener, wspiera osobę uczącą się w osiągnięciu określonego celu, zapewniając jej szkolenie i wskazówki; często stosuje się go w miejscu pracy (Coaching, 2020). Czasami i w naszym przypadku, coaching określa nieformalną relację między dwoma młodymi ludźmi, gdzie jeden z nich, mający większe doświadczenie w danym sektorze lub temacie – takim jak wymiany młodzieżowe i działania integracyjne – instruuje i oferuje wskazówki drugiemu.
Twoim głównym zadaniem jako trenera rówieśniczego w sektorze młodzieżowym jest zaangażowanie jak największej liczby młodych ludzi (z niepełnosprawnością lub bez) w lokalne lub międzynarodowe działania młodzieżowe o charakterze integracyjnym. Jako trener rówieśniczy wspieraj rówieśników w:
- Budowaniu pewności siebie
Inkluzja i dostępność nie zawsze są brane pod uwagę podczas organizowania zajęć dla młodzieży. Może to powodować, że młode osoby z niepełnosprawnościami czują się pominięte, co może mieć wpływ na ich poczucie własnej wartości i wiarę we własne umiejętności i możliwości uczestniczenia w takich zajęciach. Twoja rola jako trenera rówieśniczego jest fundamentalna: możesz przedstawić przykłady pokonywania barier w oparciu o własne doświadczenia lub doświadczenia, których sam byłeś*byłaś świadkiem, możesz udostępniać linki, strony internetowe i inne zasoby, z którymi rówieśnicy mogą się zapoznać; oraz wspierać ich w poszukiwaniu informacji, których mogą potrzebować. Widząc na własne oczy, jak łatwo jest czasem pokonać różne rodzaje barier (np. komunikacyjne, psychiczne, fizyczne) i zaangażować się w działania integracyjne, pewność siebie młodych osób z niepełnosprawnościami i ich motywacja do udziału w wymianach młodzieży wzrosną. Pamiętaj, by sprawić, by czuli się mile widziani i zaangażowani, używając inkluzywnej komunikacji i dostępnych zasobów i/lub materiałów edukacyjnych.
- Wyznaczaniu i osiąganiu celów
Pamiętaj, aby robić jeden krok na raz. W tym przypadku pomocne może być prowadzenie dziennika dla każdego z rówieśników, których chcesz wspierać i angażować w działania młodzieżowe. Wyznaczaj mniejsze cele i upewnij się, że osiągniesz każdy z nich, aby zapewnić uczestnictwo młodych osób z niepełnosprawnościami. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie można stosować tej samej metodologii dla wszystkich: każda osoba ma inne potrzeby, nawet jeśli jest tak samo niepełnosprawna lub pochodzi z podobnego środowiska. Możliwe jest, że młodzi ludzie z niepełnosprawnością ruchową mają takie same potrzeby; jednak, aby być tego pewnym, nie należy bać się zadawać pytań, ale z szacunkiem i w sposób asertywny. Jest to konieczne, aby odpowiedzieć na wszystkie ich wątpliwości i odpowiednio zareagować, pokazując, że istnieją integracyjne wymiany młodzieżowe z dostępnymi zajęciami i że mogą one zmienić życie uczestników na lepsze!
- Utrzymywaniu bezpośredniej komunikacji
Nie jest łatwo rozmawiać na takie tematy, jak niepełnosprawność i bariery. Abyś Ty i inni mogli czuć się swobodnie, rozważ poniższe rady (Keeping an Open Line of Communication with Your Employees, adaptacja):
- Stosuj politykę otwartych drzwi: zachęcaj innych, aby przychodzili do Ciebie z pytaniami, po wsparcie i z zamiarem rozwiązywania konkretnego problemu.
- Zachęcaj do wyrażania opinii: regularnie pytaj o opinie, aby upewnić się, że wszystko jest jasne.
- Dowiedz się, co najbardziej odpowiada Twoim rówieśnikom: niektórzy mogą preferować komunikację online, inni osobiście; niektórzy mogą chcieć słyszeć od Ciebie codziennie, inni raz w tygodniu.
- Upewnij się, że Twoi rówieśnicy wiedzą, że wasze rozmowy są poufne: Twoi rówieśnicy muszą czuć się bezpiecznie i komfortowo rozmawiając z Tobą o swoich potrzebach i problemach; ten krok jest kluczowy w budowaniu relacji opartej na szczerości i zaufaniu.
- Bądź bezpośredni*bezpośrednia: jeśli musisz przekazać złe wieści, nie staraj się je ubarwiać, ale bądź szczery*szczera. Bądź raczej asertywny*asertywna (pewny siebie, zdecydowany*pewna siebie, zdecydowana) niż protekcjonalny*protekcjonalna (arogancki, lekceważący*arogancka, lekceważąca).
- Aby Twoi rówieśnicy Ci ufali, najważniejsza jest szczerość! Jeśli nagle pojawi się jakaś przeszkoda, pracuj z rówieśnikami nad znalezieniem rozwiązania, zanim pozwolisz, by Cię to zatrzymało lub zmieniło Twoje plany!
3. Współpraca z rodzinami
Rodziny odgrywają dużą rolę w pomaganiu swoim dzieciom, aby były pewnymi siebie i entuzjastycznymi uczestnikami każdej aktywności – czy to w szkole, czy podczas mobilności młodzieży. Dlatego właśnie zaangażowanie rodziców ma fundamentalne znaczenie. W kontekście rodzin młodzieży z niepełnosprawnościami, zaangażowanie rodziców może pomóc w zidentyfikowaniu mocnych stron i obaw uczestnika, ustaleniu priorytetów i w wspólnym rozwiązywaniu problemów, zapewniając uczestnikowi jak najlepsze możliwości zaangażowanego uczenia się. Trzeba być przygotowanym na uczenie się od rodziców i z nimi, ale pamiętaj: Twoim głównym celem musi być młoda osoba z niepełnosprawnością. Jeśli w trakcie spotkania z taką osobą masz do niej pytanie, bezpośrednio zapytaj o to. Rodzice mogą udzielić Ci rady, ale potrzeby i zainteresowania, na których powinno Ci zależeć, to te wyrażane przez młodych uczestników!
Oto kilka kroków, które należy wziąć pod uwagę, aby upewnić się, że udało się zbudować skuteczną strategię komunikacji, która pozwoli utrzymać zaangażowanie rodziców:
- Zaplanuj czas na rozmowę: dzięki temu rodzice zrozumieją, że jesteś gotów poświęcić czas i wysiłek na zaangażowanie ich dzieci w swoje działania i że szanujesz ich inne zobowiązania (praca, inne dzieci, itp.).
- Należy unikać przyjmowania założeń co do tego, w jaki sposób każdy z rodziców chciałby się zaangażować: niektórzy rodzice mogą chcieć otrzymywać informacje częściej niż inni lub mieć więcej pytań. Inni rodzice mogą być przyzwyczajeni do tego, że ich dzieci podróżują same i dlatego wiedzą, na czym polega rola asystenta podróży w pociągach lub samolotach, podczas gdy dla innych może to być pierwszy raz. Należy być przygotowanym na udzielenie odpowiedzi na pytania rodziców i rozwianie ich wątpliwości.
- Należy wysłuchać tego, co mają do powiedzenia rodzice i zachować otwarty umysł: trzeba być gotowym do rozpoczęcia rozmowy bez osądzania. To, co rodzice powiedzą o swoich dzieciach, może Cię zaskoczyć i/lub pomóc w przygotowaniu aktywności dla nich.
- Nie bądź protekcjonalny! W razie potrzeby udostępnij rodzicom materiały, w których mogą znaleźć więcej informacji, a jeśli potrzebują dodatkowego wsparcia, skieruj ich we właściwym kierunku.
- Zostaw swoje dane kontaktowe (e-mail, numer telefonu, itp.): rodzice mogą chcieć się z Tobą skontaktować przed rozpoczęciem mobilności dla młodzieży, w ich trakcie lub nawet po ich zakończeniu. Ważne jest, abyś pozostał do dyspozycji, aby odpowiedzieć na wszelkie pytania i rozwiać wątpliwości, które mogą się pojawić.
Rodziny (i przyjaciele!) są Twoimi najbliższymi sprzymierzeńcami: postaraj się, aby tak właśnie się czuli!
Ćwiczenie 3.1
| Tytuł modułu | Moduł 3: Komunikacja jest kluczem! |
| Tytuł ćwiczenia | Przygotowanie szczegółowego planu dla sprawnej organizacji dnia informacyjnego dla młodzieży |
| Kod ćwiczenia | A3.1 |
| Czas trwania ćwiczenia (w godzinach) | Przygotowanie: 10 godzin |
| Rodzaj zasobu | Arkusz ćwiczeń |
| Cel ćwiczenia | Opracowanie planu organizacyjnego na dzień informacyjny dla rówieśników lub podobne wydarzenie może poprawić Twoje umiejętności planowania, organizacji, współpracy i komunikacji. To ćwiczenie może pokazać, co działa, a co nie, gdy próbujemy skutecznie zaangażować i zaktywizować młodych ludzi oraz ich rodziny. |
| Materiały potrzebne do wykonania ćwiczenia | Komputer, program do planowania (na przykład Excel), wykres w formie papierowej, długopisy, markery, listy. |
| Instrukcje krok po kroku | Krok 1: Sprawdzenie wykonalności Zanim zaczniesz organizować spotkanie lub wydarzenie, warto sprawdzić czy to jest to, czego potrzebujesz i czy jest to realistyczne dla Twojego budżetu, itp. Ważne jest również ustalenie, kto może Ci pomóc – najlepiej, jeśli będzie to zespół osób o różnych mocnych stronach (logistyka, reklama, grafika, tworzenie treści, itp.) Jeśli jesteś jedynym organizatorem, skorzystaj z pomocy doświadczonych osób, aby sprawdzić zweryfikować swoje pomysły i upewnić się, że jesteś na właściwej drodze. Krok 2: Dyskusja w zespole Wspólnie z zespołem organizacyjnym przedyskutujcie następujące kwestie:
Krok 3: Sporządzenie planu działania Napisz plan działania z przydzielonymi zadaniami i przypisz jedną osobę, która będzie okresowo sprawdzać, czy wszystko przebiega zgodnie z planem. W przypadku dużego spotkania lub imprezy konieczne może być sporządzenie orientacyjnego budżetu. Nawet w przypadku mniejszej imprezy należy sprawdzić, czy wystarczy środków na wynajęcie lokalu lub sprzętu technicznego, ewentualnie można pomyśleć o cateringu. Po stronie przychodów w budżecie należy rozważyć, czy:
Krok 4: Ocena kosztów Zastanów się, jakie będą wydatki:
Krok 5: Zaproszenia – kogo i jak zaprosić Na spotkanie zaproś wszystkich, którzy wykazali zainteresowanie i szeroko je nagłośnij, aby każdy miał szansę się zaangażować. Wykorzystaj różne sposoby promocji, takie jak biuletyny szkolne, plakaty na tablicach ogłoszeń i w witrynach sklepowych, darmowe gazety, lokalne radio. Roześlij kopię programu i informację prasową do lokalnych gazet. Przy reklamie pamiętaj o celu i docelowej grupie odbiorców – niech wiedzą, co zyskają dzięki uczestnictwu w wydarzeniu. Krok 6: Organizacja miejsca spotkania Sprawdź miejsce osobiście lub poproś kogoś zaufanego, aby to zrobił. Zastanów się nad: Przestrzenią – wystarczająca ilość miejsca dla wszystkich uczestników, w tym miejsce w przypadku podziału na grupy. Odpowiednim umeblowaniem i wyposażeniem – liczba krzeseł i stołów, komfort, dostępność sprzętu, lokalizacja źródeł zasilania, parking, dostęp dla osób z niepełnosprawnościami. Lokalizacją – czas podróży, transport do miejsca spotkania. Czy łatwo je znaleźć? Oświetleniem/zaciemnieniem w przypadku prezentacji z rzutnika, ogrzewaniem i dostępem do świeżego powietrza. Akustyką i poziomem hałasu z ulicy lub innych sal konferencyjnych. Dostępem do zaplecza gastronomicznego i toalet. Miejscem na plakaty i inne informacje wizualne. Zapewnieniem bezpieczeństwa i zdrowia – przed wydarzeniem należy przeprowadzić inspekcję terenu. Zakwaterowaniem, jeśli jest wymagane – w standardzie, i ceną odpowiadającej uczestnikom. Krok 7: Ustalenie daty i godziny W przypadku spotkania lub małego wydarzenia postaraj się powiadomić uczestników z dwutygodniowym wyprzedzeniem. W przypadku bardziej znaczących wydarzeń, takich jak na przykład całodniowe wydarzenie z warsztatami aktywnego uczestnictwa, warto powiadomić z miesięcznym wyprzedzeniem i poprosić o potwierdzenie uczestnictwa. Następnie na 3-5 dni przed wydarzeniem należy zadzwonić lub poinformować o nim szerszą publiczność. Rozważ zorganizowanie „drzewa telefonicznego”, aby podzielić się pracą lub skupić się na osobach, które Twoim zdaniem mają kluczowe znaczenie dla powodzenia projektu. Dobrze sprawdza się wysyłanie osobiście zaadresowanych zaproszeń. Upewnij się, że zaproszenie zawiera mapę, jeśli potrzebne są wskazówki dojazdu, oraz listę ubrań potrzebnych podczas wydarzenia na świeżym powietrzu lub wycieczki w terenie. Zorganizuj spotkanie lub wydarzenie w dogodnym dla wszystkich czasie. Weź pod uwagę godziny pracy szkół oraz porę roku (unikaj dni świątecznych lub okresów, w których odbywają się żniwa lub winobranie, jeśli Twoja organizacja działa na terenach wiejskich)! Unikaj tych samych terminów co inne wydarzenia lub duże projekty. Zastanów się, ile czasu potrzebujesz, aby osiągnąć swój cel i jak daleko uczestnicy będą musieli dojechać. Jeśli pół dnia jest odpowiednie, zacznij po przerwie obiadowej lub zorganizuj wydarzenie rano i zakończ je obiadem. Krok 8: Organizowanie sprzętu i materiałów
Zawsze upewnij się, że Twoje materiały są dostępne. Zidentyfikuj sprzęt, który może być potrzebny Tobie, moderatorowi, prezenterowi (prezenterom) i obsłudze cateringowej. Przygotuj zestaw/torbę, którą będziesz zabierać na spotkania i imprezy, zawierającą wszelkie materiały, których możesz potrzebować. Krok 9: Zorganizowanie dnia przez duże „D” Dotrzyj na miejsce co najmniej godzinę przed rozpoczęciem wydarzenia. Rozstaw znaki/drogowskazy, aby ułatwić uczestnikom znalezienie miejsca wydarzenia. Na wydarzeniu:
Krok 10: Poczęstunek (opcjonalnie) Spotkanie lub wydarzenie jest zazwyczaj tak dobre, jak jego jedzenie – w rzeczywistości często używasz tego jako karty przetargowej, aby przyciągnąć ludzi, więc zrób to najlepiej jak potrafisz!
Krok 11: Wybór prezenterów, przewodniczącego i/lub moderatorów Zastanów się, kto powinien prowadzić lub przewodniczyć spotkaniu lub wydarzeniu – najlepiej ktoś cieszący się lokalnym szacunkiem, rozumiejący daną kwestię i mający doświadczenie w prezentowaniu. Dobrym pomysłem może być także zaproszony mówca. Postaraj się zaangażować prelegentów, którzy mają coś wspólnego z młodzieżą – mogą to być młodzi ludzie, wolontariusze, osoby pracujące z młodzieżą lub lokalni przedstawiciele Eurodesku (na przykład), a może nawet urzędnik miejski odpowiedzialny za sprawy młodzieży. Prelegenci muszą być w stanie skutecznie nawiązać kontakt z publicznością! Jeśli planowana jest formalna prezentacja, zorganizuj próbę i np. proponuj czas trwania pojedynczego wystąpienia. Próba pozwoli również dostosować język mówcy do grupy docelowej. Upewnij się, że poinformowałeś*poinformowałaś wszystkich uczestników spotkania lub wydarzenia o ich roli. Ważne jest, aby osoby te rozumiały, ile czasu mają do dyspozycji, jaki jest cel spotkania/wydarzenia, jak ich rola/prezentacja wpisuje się w ten cel oraz aby były świadome wszelkich kwestii technicznych, takich jak sposób obsługi sprzętu, umiejscowienie oświetlenia, itp. Ważne jest również, aby uczestnicy rozumieli rolę moderatora. Dodatkowe informacje: Porządek obrad i proces Ustalenie przebiegu spotkania lub wydarzenia jest kluczowym krokiem w przygotowaniach. Cel i rezultat Planując spotkanie lub wydarzenie, należy jasno określić, co chcemy osiągnąć. Pomoże to określić kluczowe kwestie, cel spotkania lub wydarzenia oraz najistotniejsze punkty w programie. Projektowanie doświadczeń Oprócz wyników lub problemów, które chcesz rozwiązać, zastanów się, jakiego rodzaju doświadczenia chcesz, aby uczestnicy mieli. Czy celem jest dobra zabawa, wspólne podejmowanie decyzji, wymiana kulturowa, dzielenie się wiedzą na dany temat, debata, nauka umiejętności, czy też uczczenie wkładu i osiągnięć uczestników? Rozważ odpowiedni rytuał lub ceremonię, np. śpiew lub przedstawienie, tablice pamiątkowe lub certyfikaty. W stosownych przypadkach należy wykorzystać element humoru lub rozrywki. Umożliwienie powitań Powitania i wprowadzenia są ważne, by pomóc uczestnikom zorientować się w sytuacji i poczuć się swobodnie. Czasami właściwe będzie rozpoczęcie spotkania lub wydarzenia od oficjalnego przemówienia lub wprowadzenia w formie świadectwa na przykład przez byłego uczestnika – należy skorzystać ze wskazówek kogoś dobrze zaznajomionego ze środowiskiem kulturowym i ludźmi, z którymi będziemy pracować. W przypadku spotkań, warsztatów i seminariów, na początku należy przedstawić organizatorów, prelegentów, moderatora lub przewodniczącego. O ile czas na to pozwala, należy poprosić wszystkich uczestników o przedstawienie się, zwłaszcza jeśli osoby będą później ze sobą współpracować (np. podczas warsztatów). Można rozważyć przeprowadzenie tzw. rozgrzewki w formie ćwiczenia prowadzającego lub by uczestnicy się po kolei przedstawili. Pamiętaj, aby zaprosić ludzi do pozostawienia swojego nazwiska, adresu i numeru telefonu (przygotuj listę obecności) i zapisz nazwiska tych, którzy nie mogli przyjść, ale chcą pozostać w kontakcie. W przypadku wydarzeń publicznych należy rozważyć i zadbać o: Osoby przy wejściu witające gości, rozdające pakiety informacyjne lub doglądające rejestracji. Tablicę informacyjną z napisem „Witamy” i najważniejszymi informacjami umieszczonymi pod spodem, takimi jak harmonogram, rozmieszczenie rzutników, lokalizacją toalet, czasem poczęstunku, itp. Tworzenie procesu integracyjnego Każdy powinien być w stanie wnieść konstruktywny wkład do dyskusji i działań. Oznacza to minimalny czas „mówienia do” i maksymalną czas „rozmawiania z” uczestnikami: Wykorzystaj do przeprowadzenia spotkania lub wydarzenia ćwiczeń lub metod integracyjnych. Zachęcaj do uczestnictwa podczas moderacji. Zapewnij czas na informację zwrotną – w krytycznych momentach spotkania lub wydarzenia oraz na samym końcu. Tempo i czas Aby utrzymać wysoki poziom energii, zastanów się nad kolejnością i długością działań:
Zapewnij szereg zajęć dla różnych stylów uczenia się – zajęcia wizualne, słuchowe i ruchowe. W przypadku spotkań zastanów się, jak długo uczestnicy będą siedzieć – przeciętny czas koncentracji wynosi około 20 minut na jeden temat. W przypadku ćwiczeń w terenie zastanów się, jak długo uczestnicy będą w stanie stać w jednym miejscu i jak długo potrwa przemieszczanie się między miejscami. Pytania i odpowiedzi oraz planowanie oceny Zarezerwuj odpowiedni przedział czasowy na sesję pytań i odpowiedzi (co najmniej 30 minut). Zastanów się, jak przeprowadzisz ocenę spotkania lub wydarzenia już podczas jego projektowania. Zastanów się co dokładnie chcesz sprawdzić lub ocenić, ponieważ pomoże Ci to zdecydować, jak najlepiej to zrobić. Zapoznaj się z podstawowymi technikami grupowymi, aby dowiedzieć się, jak przygotować ocenę i analizować wyniki lub postępy grupy w zakresie konkretnych technik (oba artykuły dostępne są w języku angielskim). Podziękowania Podziękuj publicznie i osobiście wszystkim uczestnikom, jak również osobom, które umożliwiły realizację projektu, np. firmom cateringowym. Wyślij podziękowania do mówców, gospodarzy, pomocników, sponsorów, itp. Zwrot kosztów podróży, jeśli to możliwe, może być pomocny dla tych, którzy podróżują z daleka. Partnerstwo Upewnij się, że personel stowarzyszenia/organizacji nie przewyższa liczebnie miejscowych uczestników na spotkaniu/wydarzeniu i ogranicz ilość papieru do minimum – oba te czynniki mogą być onieśmielające dla osób chcących się zaangażować. Zorganizuj spotkanie lub wydarzenie tak, aby Twoja organizacja była częścią grupy, a nie zawsze na jej czele. Zaproś do wyrażenia opinii na temat swoich pomysłów lub alternatywnych opcji. Zastanów się, jakie korzyści z udziału w spotkaniu odniosą mieszkańcy, a nie wyłącznie organizatorzy. Myśl o partnerstwie! Tekst powstał w oparciu o źródło internetowe i został zaadaptowany na potrzeby projektu DARE. W tym samym źródle można znaleźć dodatkowe informacje, takie jak listy kontrolne, które okażą się przydatne podczas organizowania dnia informacyjnego, lub pomysły na techniki angażowania grupy. |
Ćwiczenie 3.2
| Tytuł modułu | Moduł 3: Komunikacja jest kluczem! |
| Tytuł ćwiczenia | Dziennik trenera rówieśniczego |
| Kod ćwiczenia | A3.2 |
| Czas trwania ćwiczenia (w godzinach) | 3 godziny |
| Rodzaj zasobu | Arkusz ćwiczeń |
| Cel ćwiczenia | Dziennik może okazać się doskonałym zapisem myśli, refleksji, osiągnięć. Dziennik jest nieocenionym narzędziem rozwoju osobistego, umożliwiającym osobie wspierającej/ambasadorowi i młodzieży zapisywanie swoich przemyśleń i refleksji w trakcie całego doświadczenia, jeśli się na to zdecydują. Dziennik aktywności pomoże zaplanować i ustrukturyzować sesje wsparcia rówieśniczego lub zajęcia, by podążać za celami określonymi na początku ścieżki wsparcia rówieśniczego. Prowadzenie dziennika pomoże utrzymać wszystko w porządku i ocenić postępy poczynione przez każdego z rówieśników, których motywujesz do udziału w działaniach młodzieżowych (lokalnie lub międzynarodowo). |
| Materiały potrzebne do wykonania ćwiczenia | Zeszyt, długopis, kolorowe kredki, naklejki. |
| Instrukcje krok po kroku | Krok 1: Przygotuj co najmniej 3 strony na osobę. Krok 2: Opracuj ogólny szablon (przykład: imię, kontakty, cele, zainteresowania, notatki). Krok 3: Wypełnij dziennik po spotkaniu z każdą osobą, aby określić jej cele, aspiracje i osobiste zainteresowania. Krok 4: Pamiętaj o podkreśleniu specyficznych potrzeb osób, aby móc się nimi zająć w procesie. Krok 5: Zapoznaj się z dodatkowym materiałem edukacyjnym o kodzie R3.5, aby dowiedzieć się więcej o osobistym dzienniku. |
Dodatkowe zasoby edukacyjne
Zasób 3.1
| Tytuł modułu: | Moduł 3: Komunikacja jest kluczem! |
| Tytuł zasobu: | Inkluzywna komunikacja: Lista kontrolna |
| Kod zasobu: | R3.1 |
| Wprowadzenie do zasobu: | Film na YouTube zawierający wskazówki dotyczące inkluzywnej komunikacji w formie listy kontrolnej. |
| Co zyskasz dzięki korzystaniu z tego zasobu? | Ta krótka animacja podsumowuje kluczowe zasady, o których należy pamiętać przy tworzeniu dostępnej (inkluzywnej) komunikacji. |
| Link do zasobu: | Komunikacja integracyjna – lista kontrolna Materiał dostępny jest w języku angielskim |
Zasób 3.2
| Tytuł modułu: | Moduł 3: Komunikacja jest kluczem! |
| Tytuł zasobu: | 5 wskazówek, dzięki którym asertywna komunikacja stanie się łatwiejsza i bardziej skuteczna |
| Kod zasobu: | R3.2 |
| Wprowadzenie do zasobu: | Film na YouTube o asertywnej komunikacji. |
| Co zyskasz dzięki korzystaniu z tego zasobu? | Asertywna komunikacja pozwala nam wyrażać nasze potrzeby, jednocześnie poprawiając nasze relacje z innymi. Jest to sytuacja, w której nie ma przegranych. |
| Link do zasobu: | 5 wskazówek, dzięki którym asertywna komunikacja stanie się łatwiejsza i bardziej skuteczna Materiał dostępny jest w języku angielskim |
Zasób 3.3
| Tytuł modułu: | Moduł 3: Komunikacja jest kluczem! |
| Tytuł zasobu: | Jak porozumiewać się z osobą niesłyszącą? – 14 prostych i praktycznych wskazówek, jak pokonać bariery komunikacyjne |
| Kod zasobu: | R3.3 |
| Wprowadzenie do zasobu: | Zbiór podstawowych i łatwych do zastosowania wskazówek, jak porozumiewać się z osobą niesłyszącą. Zasób zawiera filmy (w tym jeden o czytaniu z ruchu warg) i ciekawe artykuły na ten temat. |
| Co zyskasz dzięki korzystaniu z tego zasobu? | Dowiesz się, jak komunikować się z osobami niesłyszącymi w sposób inkluzywny. |
| Link do zasobu: |
Informacje dostępne są w języku angielskim |
Zasób 3.4
| Tytuł modułu: | Moduł 3: Komunikacja jest kluczem! |
| Tytuł zasobu: | Skuteczne komunikowanie się – Vision Australia |
| Kod zasobu: | R3.4 |
| Wprowadzenie do zasobu: | Lista wskazówek, jak postępować z osobą niewidomą lub słabowidzącą, aby skutecznie się z nią porozumieć. |
| Co zyskasz dzięki korzystaniu z tego zasobu? | Dowiesz się, jak komunikować się z osobami niewidomymi w sposób inkluzywny i efektywny. |
| Link do zasobu: |
Informacje dostępne są w języku angielskim |
Zasób 3.5
| Tytuł modułu: | Moduł 3: Komunikacja jest kluczem! |
| Tytuł zasobu: | Jak stworzyć zindywidualizowany planer |
| Kod zasobu: | R3.5 |
| Wprowadzenie do zasobu: | Film na YouTube pokazujący, jak założyć dziennik. |
| Co zyskasz dzięki korzystaniu z tego zasobu? | Ten film pomoże Ci zwizualizować dobry układ dziennika, który możesz łatwo dostosować do swoich potrzeb i celów, a także do potrzeb i celów rówieśników, których szkolisz. |
| Link do zasobu: | Mój zindywidualizowany planer krok po kroku 2020 Materiał dostępny jest w języku angielskim |
Aby poznać definicje niektórych pojęć, z którymi możesz nie być zaznajomiony, przeczytaj Praktyczny przewodnik DARE dotyczący inkluzji społecznej, pierwszy rezultat opracowany przez partnerów projektu DARE.
Większość poniższych materiałów jest dostępna w języku angielskim.
Bibliografia
Projekt DARE (2020). Praktyczny przewodnik DARE dotyczący inkluzji społecznej [online] Dostęp 23 czerwca 2020 r.
Kreisau-Initiative e.V. (2017). Perspektywa: Inkluzja. Język i komunikacja w międzynarodowej inkluzyjnej pracy edukacyjnej. Metody, wskazówki, impulsy. [online] Dostęp 23 czerwca 2020 r.
Pam Robbins (1991). How to Plan and Implement a Peer Coaching Program [online] Dostęp 17 czerwca 2020 r.
Shana Montesol Johnson (2011). 10 Tips to Get Started with Peer Coaching [online] Dostęp 18 czerwca 2020 r.
Indeks cytowań
Peoplekeep.com (2014), Keeping an Open Line of Communication with Your Employees [online] Dostęp 16 grudnia 2020 r.
Scottish Government (2011), Principles of Inclusive Communication: An information and self-assessment tool for public authorities [online] Dostęp 16 czerwca 2020 r.
Wikipedia.com (2020), Coaching [online] Dostęp 16 grudnia 2020 r.